Het is 1974 wanneer twee jonge mensen, afkomstig van weerskanten van het verdeelde Cyprus, elkaar in het geheim ontmoeten in een taverne waar ze zich beiden thuis voelen. Het is de enige plek waar de Griekse Kostas en de Turkse Defne samen kunnen zijn, verborgen onder de geruststellende bladeren van de vijgenboom die op de binnenplaats staat. Deze boom is getuige van hun stille ontmoetingen maar wanneer de oorlog uitbreekt, verdwijnen de jongeren uit het vizier.
Tientallen jaren later probeert de zestienjarige Ada het verborgen verleden van haar vader te ontrafelen. Een verleden dat zich afspeelt op een eiland waar ze nog nooit is geweest. Ze ontdekt dat de enige verbintenis die ze met Cyprus heeft, een vijgenboom is die in haar achtertuin staat.
Het eiland van de verdwenen bomen is een verhaal over oorlog, aanhoudende liefde en het belang van je eigen achtergrond kennen.
Het eiland van de verdwenen bomen in de winkel bekijken
Over de auteur
Elif Shahak is een Turkse schrijfster die al 19 boeken op haar naam heeft staan, waarvan 12 romans. The Island of Missing Trees (Het eiland van de vermiste bomen) stond op de shortlist voor de Costa Novel Award. Haar boeken zijn bestsellers over de hele wereld. 10 minuten 38 seconden in deze vreemde wereld kreeg in Nederland extra aandacht door Club Lees.
10 minuten 38 seconden stond op de shortlist voor de Booker Prize en op de lijst voor de RSL Ondaatje Prize en het was tevens Blackwell’s Book of the Year.
Shafak is gepromoveerd in politieke wetenschappen en ze heeft op verschillende Turkse, Engelse en Amerikaanse universiteiten les gegeven.
“Er stromen rivieren in de lucht’ is haar nieuwste werk.
Informatie en beoordeling
-
Het begon heel sterk, maar zwakte af in de tweede helft
Review
Een heel mooi en meeslepend verhaal, zeker de eerste helft. Naarmate het verhaal zich ontwikkelde, merkte ik dat mijn interesse afnam, ik kan alleen niet echt benoemen waardoor dat kwam. Een aantal zaken die aan het begin van het boek een heel groot probleem leken, waren dat aan het einde ineens niet meer, zonder dat er echt een oplossing gevonden leek te zijn. Ik vond het grote gat in de tijd vreemd en onwaarschijnlijk en het verdere verloop treurig maar tegelijkertijd ook onrealistisch. Ik miste de wortels.
