Review

Na een voortreffelijk eerste deel van deze trilogie is het altijd maar afwachten wat het tweede deel doet. In dit geval ben ik uitgekomen op 4,5 sterren en ik leg je uit waarom. Veel personages worden verder uitgediept en dat is prettig. Met name Kitay heeft echt gekregen wat hij verdiende, niet langer de naïeve en onbeschadigde rijkeluiszoon, maar een geharde versie van zichzelf. Het is maar afwachten wie de eindstreep halen, heb ik gemerkt, want Kuang is niet schuw om personages te laten sterven. Dit vind ik ook een goede eigenschap omdat het verhaal op die manier een extra laagje realisme krijgt: je kan er gewoon niet op vertrouwen dat je favoriete personages er in het volgende deel nog zullen zijn, net als bij een echte oorlog. Daarnaast neemt dat ook de voorspelbaarheid van het verhaal weg. Het schoolse element is totaal overboord gezet, het is nu compleet militaire fantasy geworden. Er is dus veel tijd en aandacht voor oorlog, met zo’n titel is dat natuurlijk geen verrassing, maar ik merkte dat ik halverwege het gepraat over tactieken, strijd, wapens etc. een klein beetje beu was. Hierdoor dus een halve ster aftrek. De wereld wordt in dit tweede deel nog verder uitgebouwd en de lezer leert nieuwe gebieden en nieuwe volkeren kennen waardoor de complexiteit van het verhaal toeneemt. Complimenten voor Kuang want de manier waarop zij de  verschillende gevechten op papier heeft weten te zetten, getuigt wel van een enorm talent. De originaliteit, het proza, het tempo, het werkt gewoon. Alles is tot in de puntjes uitgedacht en uitgewerkt.