Een aantal bizarre sterfgevallen in New York hebben twee dingen gemeen: de slachtoffers zijn Nederlanders en het getal veertien heeft er iets mee te maken.
In ‘Veertien woorden’ wordt Jasleen Martens op een zaak gezet die bestaat uit een serie sterfgevallen die op het eerste gezicht niet bijzonder lijken, maar al snel duikt het vermoeden bij haar op dat er meer achter deze ogenschijnlijke ongelukken zit. Haar idee: er is een seriemoordenaar aan het werk die werkt met het getal veertien.
Jasleen zit net in de transitie van de NYPD naar de FBI en ze moet de zaak achterlaten, net als deze interessant begint te worden. Het zit haar allemaal niet lekker en ze kan het daarom ook niet laten om vanaf haar nieuwe werkplek door te blijven graven.
Het duurt dan ook niet lang voordat Jasleen middenin een web van machtspolitiek en gewetenloze spelers zit. Haar onderzoek brengt haar zelfs naar Nederland.
Veertien woorden in de winkel bekijken
Over Ronald van den Broek
Ronald van den Broek woont in Amsterdam. Hij is jurist en hij debuteerde met zijn thriller ‘Varkensbloed in chocolade’. Veertien woorden is zijn vijfde thriller.
Ronald is opgegroeid in Utrecht en hij studeerde gezondheidswetenschappen en rechten.
Na zijn debuut verschenen ‘Beschermduivel’, ‘Mijn kartonnen broer’ en ‘Fantoomzoon’.
Informatie en beoordeling
Titel: Veertien woorden
Genre: Thriller
Auteur: Ronald van den Broek
Uitgave: 1
Bindwijze: Paperback
Uitgeverij: Palmslag
Logo uitgever:
Publicatiedatum: 22 May 2023
ISBN: 9789493245815
Aantal pagina's : 344
-
Heel veel goede elementen die op de een of andere manier niet lekker in elkaar passen.
Review
Het boek is uit, maar ik vond het niet heel sterk. Maar waar lag het aan? Het idee is tof: ongewone moorden in New York, dat is wat ook mijn aandacht trok en de reden dat ik dit boek ben gaan lezen. Het proloog was bizar, over de top vreemd, bijna horror. Hierna twijfelde ik of ik door wilde lezen. Daarna startte het verhaal met Brian en Philou in de hoofdrol; dat duurde best even en ook daardoor raakte ik in de war: op de achterflap gaat het over Jasleen, maar die komt pas op pagina 64 om de hoek kijken. Deze twee personages verdwijnen daarna naar de achtergrond en spelen verder nog een klein rolletje. De schrijfstijl moest ook erg opwarmen. Het begin voel zoekend aan, met veel gedetailleerde beschrijvingen, overbodig kleurrijk taalgebruik. Later merkte ik dat het schrijven weer in dienst kwam te staan van het verhaal, in plaats van andersom.
Op het moment dat Jasleen het verhaal overnam, begon het eigenlijk pas echt lekker te lopen. Mijn interesse was weer terug en ik heb eigenlijk in een ruk door gelezen tot ongeveer bladzijde 250. Daarna nam het verhaal weer een geforceerde wending (die ik bovendien erg herkende van een film die ik hier niet zal noemen om niet te veel weg te geven over het plot). 200 pagina’s genieten dus, dat was heel fijn.
Het thema ‘veertien woorden’ wordt naar mijn mening veel te mager uitgewerkt. De link naar de bizarre moord aan het begin van het verhaal is ook maar heel erg dun. Ik bleef me de hele tijd afvragen wat dit nu eigenlijk met het grotere geheel te maken had en de verklaring vond ik niet heel bevredigend.
Het hele persoonlijke verhaal van Jasleen en de problematiek binnen haar familie, hadden wat mij betreft buiten beschouwing kunnen worden gelaten. Het voegde weinig toe en leidde eigenlijk alleen maar af.
Het einde van het verhaal was aan de ene kant verrassend, ik had niet precies voorzien hoe alles uiteindelijk in elkaar zou steken dus dat was leuk en knap gedaan. Echter werd het ineens heel complex (en enigszins vergezocht).
Er zitten veel goede en veelbelovende elementen in, maar het voornaamste punt dat ik hier denk ik wil maken, is dat het voor mijn gevoel allemaal net niet lekker in elkaar paste. Het voelde geforceerd, ver gezocht, aan de haren erbij getrokken. Met minder had de schrijver meer kunnen bereiken.
Ik kom uit op 2,5 ster.
