Een vrouw [haar naam] probeert haar verleden achter zich te laten. Ze komt uit een buurt waar ze liever niet aan terugdenkt. Haar nieuwe leven is in de stad. In deze Europese stad [naam onbekend] werkt ze op de afdeling klantenservice en moet zij antwoord geven op de berichten van klanten. Deze berichten zijn vaak boos van aard, wat haar werk niet altijd even makkelijk maakt.
Ze werkt alleen, op een kamertje, afgezonderd van de rest. Haar enige gezelschap: een printer. Ze begint tegen de printer te praten, iets wat haar collega’s vreemd en zorgwekkend vinden’.
Een mysterieus pakket van een anonieme afzender, zet haar leven op z’n kop. De enige vriend die ze kan vertrouwen: haar printer.
‘Xerox’ in de winkel bekijken
Tip
Als je wel gek bent op dit vervreemdende genre, probeer dan Ottessa Oshfegh eens. Zij heeft werken geschreven waarin dezelfde thema’s aan bod komen, maar in mijn ogen veel beter en interessanter uitgewerkt.
Over de auteur
Fien Veldman woont in Leeuwarden. Ze is geboren in 1990. In 2021 won ze de Joost Zwagerman Essayprijs voor haar essay ‘Not really making it’. In dit essay bespreekt ze de mogelijkheid om je eigen sociale achtergrond los te laten en te ontstijgen.
Xerox is haar debuut.
Informatie en beoordeling
Titel: Xerox
Genre: Roman
Auteur: Fien Veldman
Uitgave: 1
Bindwijze: Hardcover
Uitgeverij: Atlas Contact
Logo uitgever:
Publicatiedatum: 25 April 2023
ISBN: 9789025473075
Aantal pagina's : 224
-
Het beste stukje was het hoofdstuk dat geschreven is vanuit het perspectief van de printer.
Review
Het begin van het boek was wispelturig: het ging van de hak op de tak, van de ene naar de andere kant. Kleine beetjes brachten me op het spoor van het verhaal, dat vervolgens weer een hele andere kant uitvloog. Op een gegeven moment had ik het verhaal te pakken, maar toen begonnen de gesprekken met de printer. Dit is gewoon niet helemaal aan mij besteed dus ik ben bang dat ik hier ook niet een hele eerlijke mening over kan geven.
Iets wat ik ook erg irritant vind (en wat ik in meer hedendaagse Nederlandse werken terug zie komen) is dat de mensen en plaatsen niet bij naam genoemd worden. We hebben ‘Europese stad’, ‘marketing’, ‘product’. Geen enkele collega krijgt een naam, het hoofdpersonage evenmin. Waarom dan wel “[eigen naam]” in het verhaal zetten in plaats van gewoon “Jantine”? Voor ver vervreemdend effect? Want dat is wel geslaagd.
Lang verhaal kort: dit boek kon mij niet echt bekoren, terwijl ik echt niet vies ben van een gek en vreemd verhaal.
